Φαινόμενο που διαφεύγει από τις στατιστικές (όταν, όπου και αν υπάρχουν), δεδομένου ότι συγκαλύπτεται από βολικούς μύθους και κοινωνική ανοχή, με αποτέλεσμα να μην καταγγέλλεται.
Η έμφυλη βία, πυρήνας της ιστορικά διαπιστωμένης έμφυλης ανισότητας που οδήγησε και οδηγεί σε διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, μας αφορά όλες και όλους.
Θύμα βίας οποιαδήποτε γυναίκα
Δεν συμβαίνει σε παλαιότερες εποχές, συντηρητικότερες κοινωνίες, σε κάποιες «άλλες», κάπου «αλλού».
Εκατομμύρια γυναίκες, νεαρά κορίτσια, θηλυκότητες και ΛΟΑΤΚΙ+ υποκείμενα σε όλο τον κόσμο, χιλιάδες γυναίκες και στη χώρα μας, πλήττονται στις μέρες μας καθημερινά από την πιο βάναυση μορφή κοινωνικού ελέγχου στις ζωές και τα σώματά μας.
Θύμα της βίας μπορεί να είναι οποιαδήποτε ανεξαρτήτως τάξης, εθνότητας, θρησκείας, ηλικίας, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου, σεξουαλικού προσανατολισμού, πολιτισμικών και γλωσσικών χαρακτηριστικών.
Ωστόσο, οι άνεργες, οι φτωχές γυναίκες, οι μετανάστριες και προσφύγισσες, είναι πιο ευάλωτες γιατί δεν έχουν οικονομική ανεξαρτησία και κοινωνική στήριξη.
Η έμφυλη βία σε όλες της τις μορφές (λεκτική, ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική, οικονομική, συμβολική), προκαλεί πολλαπλά τραύματα στα άτομα που τη βιώνουν.
137 γυναικοκτονίες παγκοσμίως κάθε μέρα
Εδώ, δεν θα παραθέσουμε για άλλη μια φορά ατελείωτα στατιστικά για να αποδείξουμε ότι τα σώματα μας είναι ευάλωτα μέσα στην πατριαρχία.
Αρκεί να αναφέρουμε πως 137 γυναικοκτονίες καταγράφονται κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο.
Γυναίκες που δολοφονούνται από συζύγους ή/και συγγενείς επειδή η τοξική αρρενωπότητα, σε διάφορες εκδοχές της, θεωρεί ότι μπορεί να ασκεί βία για το «σωφρονισμό» μας, βία ακόμα και ανθρωποκτόνα.
Στην Ελλάδα για το 2019 έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα 11 γυναικοκτονίες.
Επιπλέον, χιλιάδες είναι οι γυναίκες, θύματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία ενδοοικογενειακής βίας, που καταφεύγουν και καταγράφονται κάθε χρόνο στο υποστηρικτικό δίκτυο δομών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων και Οικογενειακής Πολιτικής, στις αστυνομικές/δικαστικές/ιατροδικαστικές αρχές.
Νομικό πλαίσιο και θεσμικός σεξισμός
Το νομικό πλαίσιο για την τιμωρία των δραστών και την προστασία των θυμάτων έμφυλης βίας υπάρχει: η κύρωση -από τη χώρα μας- της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (2018), που αποτυπώνει με συστηματοποιημένο τρόπο μορφές έμφυλης βίας που ως τώρα δεν αναγνωρίζονταν νομικά ως τέτοιες, αλλά και η κατοχύρωση της συναίνεσης στο νομικό ορισμό του βιασμού (2019), είναι κάποια σημαντικά βήματα, ωστόσο δεν είναι αρκετά…
Άλλωστε το νομικό οπλοστάσιο από μόνο του δεν επαρκεί για να εξαλείψει τον καθημερινό σεξισμό και την δύναμη των έμφυλων στερεοτύπων,/προκαταλήψεων, που παρέχουν νομιμοποίηση στην άσκηση έμφυλης βίας και αναπαράγονται ακόμα και από τις (αστυνομικές, δικαστικές, ιατροδικαστικές) Αρχές, στις οποίες απευθύνονται οι επιζώσες/επιζώντες, ζητώντας βοήθεια.
Δεν είναι ιδιωτική υπόθεση, μας αφορά όλους και όλες
Ο θεσμικός σεξισμός, άλλωστε, πάει χέρι με χέρι με την κοινωνική ανοχή απέναντι στο φαινόμενο.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ότι πρόκειται για «ιδιωτική υπόθεση»; Πόσες γυναίκες δεν παροτρύνθηκαν από τον κοινωνικό τους περίγυρο να γυρίσουν στα σπίτια τους, για «το καλό των παιδιών τους» και βρήκαν πόρτες κλειστές ενώ ζητούσαν υποστήριξη; Πόσες θηλυκότητες δεν ήρθαν αντιμέτωπες με την κουλτούρα του βιασμού και θυματοποιήθηκαν εκ νέου μέσα στις δικαστικές αίθουσες, μέσα από τον κυρίαρχο λόγο ΜΜΕ ή των social media, όταν βρήκαν το θάρρος να καταγγείλουν τον βιασμό τους;
Την ίδια στιγμή, δε, η οικονομική βία, η ανεργία, οι περικοπές στις κοινωνικές υπηρεσίες, εγκλωβίζουν τις γυναίκες και τις καθιστούν βορά σε πάσης φύσεως κακοποιητές, εντός και εκτός σπιτιού.
Φεμινιστικές αντιστάσεις
Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν πως η έμφυλη βία είναι παρούσα στις ζωές μας, στις ζωές του μισού πληθυσμού της γης, και για την εξάλειψη της απαιτείται η συμβολή όλων μας!
Αυτό δηλώνουν ηχηρά και οι ποίκιλλες αντιστάσεις των γυναικών και τα φεμινιστικά κινήματα σε όλο των κόσμο αλλά και στη χώρα μας, από #Metoo μέχρι τις κινητοποιήσεις για την αγέλη των Λύκων στην Ισπανία, από τις μαζικές πορείες για τη γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη στην Ελλάδα μέχρι τις αντίστοιχες μεγαλειώδεις διαδηλώσεις στο Μεξικό.
Ως Κέντρο Διοτίμα στηρίζουμε τους φεμινιστικούς αγώνες! Εργαζόμαστε με πολλαπλούς τρόπους για μια κοινωνία χωρίς σεξισμό και έμφυλη βία!
Σπάμε τη σιωπή και κάνουμε ορατή κάθε μορφή έμφυλης βίας! Στεκόμαστε δίπλα στις επιζώσες/ επιζώντες.
Διεκδικούμε
- τη νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας
- τη δημιουργία επαρκών χώρων υποδοχής και ξενώνων για την υποστήριξη των επιζώντων, γυναικών κα ανδρών
- τη δημιουργία υπηρεσιών και δομών μακροχρόνιας στήριξης θυμάτων βίας
- την εκπαίδευση του προσωπικού όλων των εμπλεκόμενων φορέων, προκειμένου τα θύματα να μην αποθαρρύνονται και να βρίσκουν ουσιαστική υποστήριξη
- την κατοχύρωση γοργής και δωρεάν εκδίκασης των σχετικών υποθέσεων
Καλούμε
- στη φεμινιστική πορεία το Σάββατο 23/11/2019, στη 1 μ.μ. στην Καπνικαρέα
- στη συγκέντρωση και πορεία τη Δευτέρα 25/11/2019, στις 6 μμ στην Κλαυθμώνος
