«Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να μιλήσουμε για το ποιες είμαστε χωρίς να φοβόμαστε», λέει η Miry. «Πίσω στην πατρίδα μας, αν αποκαλύπταμε ότι αγαπιόμαστε θα καταλήγαμε στη φυλακή. Κάθε άνθρωπος θα πρέπει να είναι ελεύθερος να ζει τη ζωή του όπως θέλει. Για μένα η ζωή δεν υπάρχει χωρίς τη Farrah».
H Miry και η Farrah* βίωσαν τoν φόβο, την καταπίεση και τη βία από την πρώτη στιγμή που ερωτεύτηκαν στην πατρίδα τους. Η οικογένεια της Farrah την κράτησε κλειδωμένη στο σπίτι για δυόμιση χρόνια όταν έμαθε ότι ήταν λεσβία, μέχρι η ίδια να καταφέρει να διαφύγει από τη χώρα μαζί με την αγαπημένη της.
Στο ταξίδι της διαφυγής έζησαν υπό τη συνεχή αγωνία των ομοφοβικών επιθέσεων. Περνώντας στην Ελλάδα αφού διέσχισαν το Αιγαίο, κατέληξαν στο υπερπλήρες κέντρο υποδοχής στη Μόρια, όπου ο φόβος των επιθέσεων, ιδιαίτερα τις νύχτες, τις ακολούθησε, μέχρι να έρθουν σε επαφή με την τοπική ομάδα του Κέντρου Διοτίμα.
Στο πλαίσιο του προγράμματος πρόληψης και απόκρισης στην έμφυλη βία που υλοποιεί στη Λέσβο το Κέντρο Διοτίμα, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία και με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στήριξε τις δύο γυναίκες σε νομικό και ψυχοκοινωνικό επίπεδο, συμβάλλοντας σημαντικά στην ενδυνάμωσή τους. Οι γυναίκες πλέον ζουν σε διαμέρισμα κάνοντας σημαντικά βήματα για την ένταξή τους.
Όπως λέει η Farrah, περήφανη για όσα κατάφερε και που μπορεί πια να μιλάει ελεύθερα για το ποια είναι: «Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες σαν κι εμάς, που καταπιέζονται από την κοινωνία, την κουλτούρα και τη θρησκεία στις χώρες τους.
Το μήνυμά μου σε αυτές τις γυναίκες είναι να μην φοβούνται, να βγουν έξω και να ζήσουν τη ζωή τους ελεύθερες. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη ζεις στη σκιά.»
Ομοφοβία και διακρίσεις
Τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που αναγκάζονται να εκτοπιστούν υφίστανται συχνά διακρίσεις από τους εθνικούς νόμους στη χώρα τους: οι σχέσεις μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών διώκονται ποινικά σε πάνω από 70 χώρες, ενώ σε έξι χώρες αποτελούν αδίκημα που τιμωρείται με θάνατο.
Οι διακρίσεις που υφίστανται μπορεί να εμποδίζουν την πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, την εύρεση στέγης και εργασίας και την προστασία τους από την αστυνομία. Πολύ συχνά η βία και οι διακρίσεις ξεκινούν μέσα στην ίδια την οικογένεια και την κοινότητά τους. Αντιμέτωπα με τις διώξεις στην πατρίδα τους, πολλά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να διαφύγουν. Όμως η αναζήτηση ασφάλειας σε άλλη χώρα δεν βάζει πάντα τέλος στις διακρίσεις που βιώνουν.
Την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας – IDAHOTB αλλά και κάθε μέρα, είμαστε μαζί με όλους τους ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους και λέμε σε όσες και όσους έχουν ξεριζωθεί για αυτό που είναι και ό,τι αγαπούν: Είστε ασφαλείς εδώ!
* Τα ονόματα έχουν αλλάξει για λόγους προστασίας
